Przyczyny i objawy problemów w instalacjach
Problemy w instalacjach
W instalacjach grzewczych lub chłodniczych ze zładem: wody lodowej WL, zładem centralnego ogrzewania CO, zładem wody obiegu grzewczego ciepła technologicznego CT lub zładem glikolu, w wyniku naturalnych zjawisk fizycznych i przemian chemicznych powstają z czasem osady eksploatacyjne w postaci kamienia (wodnego w układach schłodzenia medium i kotłowego w układach podgrzewu medium). Tempo powstawania osadów zależy od wielu czynników, w tym od: (1) zastosowanych materiały: skład chemiczny, właściwości; (2) poprawnego projektu i starannego wykonania instalacji: montaż, zastosowanie właściwych materiałów metali, szczelność, geometria; (3) zrealizowanych bądź niezrealizowanych czynności przygotowawczych: czyszczenie/trawienie, płukanie, właściwa izolacja; (4) rodzaju medium: właściwości fizyko-chemiczne, mikroorganizmy, biofilm; (5) warunków eksploatacji: dostęp tlenu, temperatura, warunki pracy, wielkości przepływu i (6) innych czynników: naprężenie metali, różnice temperatur, mikroprądy.
Ocenia się, że w zależności od jakości wody (glikolu) pierwsze problemy w pracy instalacji mogą pojawić się już po upływie:
- dla instalacji CWU: 2 lat
- dla instalacji WL / CO / CT: 4-6 lat
- dla instalacji glikolowych: 6-7 lat
Brak wykonania trawienia i pasywacji instalacji przed jej pierwszym uruchomieniem często skraca ten czas dwu, a nawet trzykrotnie. Dotyczy to zwłaszcza instalacji napełnianych glikolem lub wodą wodociągową pozbawioną środków kondycjonujących (inhibitorów, biocydów itp.). Wówczas już nawet po upływie 1 roku i zainicjowaniu korozji wżerowej, powstałe zanieczyszczenia i ścier metaliczny zawierający perły spawalnicze oraz uboczne produkty hutnicze z etapu produkcji rur, w wyniku grawitacji oasadzają się w najniższych fragmentach instalacji (często zasyfonowanych), w wymiennikach ciepła, wymiennikach kotłów, parownikach i skraplaczach agregatów chłodniczych. W wyniku tego zmniejsza się przepływ medium przez instalacje, a także w wyniku wymiany ciepła na stronie wtórnej urządzeń powstaje osad, który skutecznie ogranicza przepływ ciepła. W konsekwencji tych zjawisk natychmiast spada moc grzewcza i chłodnicza urządzeń.
Aby wydłużyć bezawaryjny okres pracy instalacji wykonanych ze stali czarnej, natychmiast po jej pospawaniu i próbie szczelności, należy poddać ją procesowi trawienia i pasywacji.
Trawienie ma na celu usunięcie z wewnętrznej powierzchni rur takicj pozostałości po procesie metalurgicznym i montażu jak: perły i żużel powstałe po spawaniu, zendra walcownicza powstała w czasie obróbki plastycznej, zgorzelina powstała w czasie obróbki cieplnej, rdza powstała w wyniku dostępu tlenu i zainicjowaniu korozji. Zgorzelina ma skład i strukturę zależną od temperatury wyżarzania stali. Ilość tlenków na powierzchni żelaza po obróbce cieplnej może wynosić nawet do 200 g/m2. Tego rodzaju warstwa jest krucha, a przy stygnięciu metalu zwykle pęka wskutek różnic współczynników rozszerzalności.
Nieusunięcie tych składników przed włączeniem urządzenia do eksploatacji powoduje poważne zaburzenia podczas eksploatacji:
- zanieczyszczenia wody obiegowej,
- nierównomierny rozpływ czynnika grzejnego,
- zatykanie przewodów o małych średnicach,
- zakłócenia w wymianie ciepła,
- stymulowanie korozji wżerowej,
- powstawanie osadów.
Do całkowitego usunięcia zgorzeliny (zendry) i rdzy konieczne jest na ogół zastosowanie trawienia w kąpieli kwaśnej.
Po wytrawieniu instalację należy natychmiast poddać procesowi pasywacji, aby na powierzchni metalu wytworzyć warstewkę ochronną ograniczającą postęp korozji. Dalszą ochronę antykorozyjną instalacji zapewnia dozowanie odpowiednich preparatów specjalistycznych.
Może zainteresuje Cię również:
